آلوسی، محمود (1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن تیمیه، احمد بن عبد الحلیم (۱۴۰۵). الفرقان بین اولیاء الرحمن و اولیاء الشیطان، تحقیق: عبد القادر الأرناؤوط، دمشق: دار البیان.
ابن تیمیه، احمد بن عبد الحلیم (۱۴۰۶). منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة القدریة، تحقیق: محمد رشاد سالم، ریاض: جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیة.
ابن تیمیه، احمد بن عبد الحلیم (۱۴۰۹). مقدمة فی اصول التفسیر، بیروت: دار مکتبة الحیاة.
ابن تیمیه، احمد بن عبد الحلیم (۱۴۱۱). درء تعارض العقل والنقل، تحقیق: محمد رشاد سالم، مکه: هجر.
ابن عاشور، محمد بن طاهر (بیتا). التحریر والتنویر، بیجا: بینا.
ابن فارس، احمد (۱۳۹۹). معجم مقاییس اللغة، بیروت: دار الفکر.
ادنهوی، احمد بن محمد (۱۴۱۷). طبقات المفسرین، مدینة: مکتبة العلوم والحکم.
اشعری، ابو الحسن (۱۴۰۰). مقالات الاسلامیین واختلاف المصلین، ویسبادن: فرانس شتاینر.
ایازی، محمدعلی (۱۳۸۸). مبانی و روشهای تفسیر قرآن کریم، تهران: واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی.
بابایی، علیاکبر (۱۳۸۷). تاریخ تفسیر قرآن، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
بلاذری، احمد بن یحیی (۱۳۹۴). انساب الأشراف، تحقیق: محمد باقر محمودی، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
ترمذی، محمد بن عیسی (بیتا). سنن ترمذی، بیروت: دار احیاء السنة النبویة.
جلیلی، سید هدایت (۱۳۹۰). «نقدی بر کتاب آسیبشناسیِ جریانهای تفسیری»، در: آیینه پژوهش، ش۱۲۷، ص۲۴-۲۹.
جوادی آملی، عبدالله (۱۳۸۳). تسنیم، قم: اسراء.
حسینی جرجانی، امیر ابوالفتوح (1404). آیات الاحکام، تهران: نوید.
حقی بروسوی، اسماعیل (بیتا). روح البیان، بیروت: دار الفکر.
دیاری، محمدتقی؛ اسعدی، محمد (۱۳۸۹). «تفسیر به رأی»، در: دائرةالمعارف قرآن کریم، قم: بوستان کتاب، ج۸، ص178-192.
ذهبی، محمد حسین (بیتا). التفسیر والمفسرون، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
رجبی، محمود (۱۳۸۵). روش تفسیر قرآن، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
رستمنژاد، مهدی (۱۳۹۰). پژوهشی در روایات تفسیری فریقین، قم: مرکز بینالمللی ترجمه و نشر المصطفی.
رشید رضا، محمد (1990). المنار، بیجا: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
رضایی اصفهانی، محمدعلی (۱۳۹۶). منطق تفسیر قرآن، قم: جامعة المصطفی، چاپ پنجم.
روحی دهکردی، احسان؛ تجری، محمدعلی (۱۳۹۴). «اصطلاحشناسی مبانی تفسیر»، در: پژوهشهای قرآنی، س2۰، ش۴، ص۹۴-۱۱۷.
رومی، فهد بن عبد الرحمن بن سلیمان (۱۴۱۹). بحوث فی أصول التفسیر و مناهجه، ریاض: مکتبة التوبة.
زمخشری، محمود (1407). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دار الکتاب العربی.
سبت، خالد بن عثمان (۱۴۲۶). مختصر فی قواعد التفسیر، بیجا: دار ابن القیم.
شاکر، محمدکاظم (۱۳۷۶). روشهای تأویل قرآن، قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
شاکر، محمدکاظم (۱۳۸۹). «جریانشناسی تفسیر صوفیعرفانی»، در: آسیبشناسی جریانهای تفسیری، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ج1.
شاکر، محمدکاظم (1382). مبانی و روشهای تفسیری، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
طباطبایی، محمدحسین (۱۴۱۷). المیزان فی تفسیر القرآن، قم: انتشارات جامعه مدرسین، چاپ پنجم.
طبرسی، فضل بن حسن (۱۳۷۲). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: ناصر خسرو، چاپ سوم.
طبری، محمد بن جریر (1412). جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفة.
طوسی، محمد بن حسن (بیتا). التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
طیبحسینی، محمود (۱۳۹۲). «جریانشناسی تفسیر ادبیسنتی»، در: آسیبشناسی جریانهای تفسیری، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ج2.
عسگری، انسیه؛ شاکر، محمدکاظم (۱۳۹۴). «معنایابی و گونهشناسی تفسیر تطبیقی»، در: پژوهشهای تفسیر تطبیقی، ش۲، ص۹-۲۲.
فخر رازی، محمد بن عمر (1420). مفاتیح الغیب، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
فیض کاشانی، محسن (۱۴۱۵). الصافی فی تفسیر القرآن، تهران: الصدر.
قرطبی، محمد بن احمد (1372). الجامع لأحکام القرآن، تهران: ناصر خسرو.
قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا (۱۳۶۸). کنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
قندوزی، سلیمان بن ابراهیم (۱۴۱۶). ینابیع المودة لذوی القربی، بیجا: دار الاسوة للطباعة والنشر.
کاشانی، فتحالله (۱۳۳۶). منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران: کتابفروشی علمی.
کاشفی، حسین بن علی (۱۳۶۹). مواهب علیه، تهران: اقبال.
کریمینیا، مرتضی (۱۳۹۳). «روایات صادقین b در قدیمترین تفاسیر اهل سنت»، در: طبریپژوهی: اندیشهگزاری طبری، نابغه ایرانی (دفتر یکم)، به کوشش: محمدحسین ساکت، تهران: خانه کتاب.
کریمینیا، مرتضی (۱۳۹۴). «المصابیح فی تفسیر القرآن: گنجی کهن در تاریخ تفسیر شیعه»، در: گلستان قرآن، دوره جدید، ش۲۱۹، ص۱۹-۲۴.
کریمینیا، مرتضی (۱۳۹۵). «طبری و تفاسیر شیعه: برخی روابط تفسیری شیعه و سنی در دوران کهن با تأکید خاص بر التبیان شیخ طوسی»، در: صحیفه مبین، ش۵۹، ص۱۱-۵۰.
کریمینیا، مرتضی (۱۴۳۴). «المصابیح فی تفسیر القرآن: کنز من تراث التفسیر الشیعی»، تراثنا، ش۱۱۳-۱۱۴، ص۵۵-۱۰۰.
کلینی، محمد بن یعقوب (۱۳۶۵). الکافی، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
مؤدب، رضا (۱۳۸۸). مبانی تفسیر قرآن، قم: دانشگاه قم.
مولوی، محمد؛ شاطری، محمدحسن (۱۳۹۷). «تحولات تفسیر قرآن در مذهب شیعه در عصر صفوی»، در: شیعهپژوهی، س۴، ش۱۴، ص۱۰۵- ۱۲۷.
ناصحیان، علیاصغر (۱۳۹۲). «جریانشناسی تفسیر فقهی»، در: آسیبشناسی جریانهای تفسیری، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ج2.
نجارزادگان، فتحالله (1383). تفسیر تطبیقی، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
نجارزادگان، فتحالله (۱۳۸۸). بررسی تطبیقی مبانی تفسیر قرآن در دیدگاه فریقین، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران: سمت.
نجارزادگان، فتحالله (۱۳۸۹). بررسی تطبیقی تفسیر آیات ولایت در دیدگاه فریقین، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران: سمت.
یوسفیان، حسن؛ شریفی، احمدحسین (۱۳۸۳). عقل و وحی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.